Sneeuw

Loeka is geboren terwijl er sneeuw lag, en blijkbaar zit het hem nu in het bloed, want hij vindt de huidige sneeuwval geweldig: hij is niet binnen te houden.
Bekijk even de foto's en het filmpje.

Angst, woede en veel emoties

Jan's moeder, die dement is, kon vandaag onverwacht niet naar het dagopvangcentrum door de gladde wegen, en om de één of andere reden is ze gaan kijken hoe het met Loeka was. Loeka kan vrij van het huis in de tuin en terug, maar de voordeur is taboe. Moeder deed die open én tegelijk de tussendeur, dus Loeka ging er vandoor. Lut en Jan waren op het werk, en werden daar door een buurvrouw opgebeld. Ze haastten zich naar huis, organiseerden een zoektocht samen met een lieve buur, maar Loeka was weg. Politie gebeld, veeartsen verwittigd, winkels op de hoogte gebracht en ABIEC gebeld om Loeka op hun site te zetten als vermist. Tot slot geinformeerd bij het asiel, en ongelofelijk maar waar was Loeka daar binnengebracht (gevonden 3 km van huis ! Hij had 2 levensgevaarlijke kruispunten overgestoken, maar het er waarschijnlijk door het langzame verkeer levend van af gebracht.)
Ondertussen hadden we ook Myriam gebeld om raad, en die is onmiddellijk naar ons vertrokken ! Myriam is een schat. Dat wisten we al, nu zijn we ervan overtuigd.
We vertrokken naar het asiel en lieten een nota achter voor Myriam. Loeka was inderdaad binnengebracht, maar men had niet direct zijn chip gevonden en dus was hij voorlopig in een kooi gezet. Hij was bang uiteraard, en dus ook niet zo lief voor de asielmensen.
Amper 2 uren is hij weg geweest, maar wij zijn doodgegaan. Onnozel misschien voor een hond, maar al is Loeka absoluut geen vervanger voor kinderen, hij is wél een lid van het gezin.
We hebben ook de persoon die hem gevonden heeft al opgespoord en opgebeld. De man mag nog pralines verwachten en zijn hond Dentasticks. Aan allen die dit lezen: laat NOOIT een loslopende hond zomaar passeren. DOE IETS. Ergens zijn baasjes waarschijnlijk door en door wanhopig.
Myriam stond aan onze deur toen we haar van aan het asiel opbelden, dus we hebben haar niet gezien.
Myriam kweekt prachtige honden met onvoorwaardelijke liefde en inzet, maar baasjes liggen haar even nauw aan het hart. Wij willen dat hier toch even uitdrukkelijk zeggen.

Eerste verjaardag

Op 20 november werd Loeka 1 jaar oud. Een hoedje of kroon hebben we hem niet willen aandoen en een kaars laten uitblazen leek ons ook al erg on-honds, maar enkele foto's konden we niet laten.

Maastricht

Dank zij een bongobon voor hotel-met-hond belandden we met Loeka enigszins bevreesd in Maastricht. Loeka op de kamer ? Loeka op restaurant ? Maar Loeka gedroeg zich meer dan voorbeeldig, sliep netjes in zijn bench en lag op restaurant rustig vanonder de tafel de andere gasten te bekijken. We geloofden niet wat ons overkwam, want Loeka bleek voordien een behoorlijk lastige klant.
In Maastricht zette hij zich zo schattig neer voor de V&D dat ik er nog spijt van heb geen pet te hebben neergelegd voor muntjes, want het had voldoende opgebracht om de reis te betalen. 8 op de 10 voorbijgangers knalden bijna ergens tegenaan terwijl ze Loeka begaapten, en 6 op de 10 konden een vraag of een aaitje niet bedwingen.
Omgeving Maastricht is geweldig voor zeer afwisselende wandelingen en Loeka genoot ervan, zelfs met schietgrage jagers in de buurt. Ons 'monster' is plots een geweldige hond geworden die niet alleen luistert, maar zich zelfs al eens laat knuffelen.

Wegloper

Ondanks alle voorzorgen slaagde Loeka er enkele zondagen geleden in om langs de tuinpoort te ontsnappen, de straat op. Met een rotvaart. Pa erachteraan, en op het moment dat Loeka stopt en zich omdraait loopt pa ernaartoe. Jaja, leuk spelletje dus, en Loeka er weer vandoor. Gelukkig stopte er een auto, waardoor het verkeer stilviel. Pas toen Loeka een winkel binnenrende kon pa hem te pakken krijgen.
Ze zijn snel en gewiekst, deze shiba's, maar zo'n ontsnapping mag dan goed zijn voor hart en bloedvaten, je zenuwen lijden er wel onder. Ik wist trouwens niet dat mijn pa zo snel was, al hoefde Loeka er niet voor weg te lopen om dat te ontdekken. Al voel ik me nu niet meer zo gerust, want stel dat ik het ooit zo bont maak dat ik ervandoor moet ...

Lieve hond

Gisteren 26 juni gingen we voor het eerst met Loeka iets drinken op een terras, met op 20 meter een loeiharde kermis. En Loeka was voorbeeldig, ook naar het kleine meisje toe dat die lieve hond absoluut wou aaien. Weer een kaap genomen dus. Stilaan maar zeker wordt Loeka een fijne hond, al stopt Lut er verschrikkelijk veel tijd en hondenschool in. Maar het loont.
Een foto van Loeka.

Puberteit

Lang geleden dat dit nog werd aangevuld, maar Loeka begint weer een nieuwe periode: zijn puberteit. We waren ervoor gewaarschuwd, en het klopt dus: soms is hij nu een echte etter. In de hondenschool vertikte hij de laatste keer gewoon alles, en thuis is zijn favoriete sport om uit te dagen. Geduld wordt onze slogan, want gelukkig duurt dit bij honden maar zo'n twee maanden. Vervelen doen we ons dus niet, maar echt prettig is het ook niet altijd. Is Loeka een lieve hond ? Natuurlijk, maar zijn puberteitskuren stellen ons soms zwaar op de proef om die lieve hond erdoor te zien. 't Zal wel met alle pups zo zijn, maar af en toe is dat magere troost. We noemen hem dus nu 'ons monster'.

Bezoek

Op 9 april brachten Myriam en Walter een bezoek aan hun nakomeling. Loeka is zijn herkomst niet vergeten, dus hij was door het dolle heen.
Een schat van een hond, maar vergeet niet dat hij soms een verschrikking is: hij weigert dan elk bevel, is potdoof en doet vierkant zijn zin. Haal zo'n beestje dus niet in huis als je denkt daar niet tegen opgewassen te zijn. Doorbijten, en regelmatig Loeka eens letterlijk 'onder de knoet' houden is nodig.
Maar op 9 april was daar niks (of weinig) van te merken.
Walter maakte een hele fotoreeks en die kun je hier bekijken.

En we rijden, rijden.....

't Is vakantie en dan kan er een berichtje extra af. Het weer vandaag was prachtig - en in België laat je zo'n dag niet voorbijgaan - dus werd er weer wat geklust: Loeka schept er dan genoegen in om met gereedschap aan de haal te gaan - tot en met een moersleutel, maar die raakte niet ver. Schroevendraaiers daarentegen zijn gewilliger prooi.
Bij elk werkje laag bij de grond moet je ook oppassen dat Loeka niet ergens mee tussengeschroefd wordt, want hij steekt overal zijn snoet tussen.
Oh ja, de titel: het was even geleden dat we Loeka met de auto meenamen, maar nu kan het volop, en hij geniet ervan. Zodanig dat we niet meer weg kunnen, want hij gaat pal in de weg zitten aan de tuinpoort. Hoewel het nog niet mag (hij draagt nog geen 'gordel') heeft hij toch al eens vooraan gezeten, en dat is puur genieten. Achteraan kijkt hij meestal door het zijvenster, maar dan zoeft het landschap te snel voorbij.
Ja dus, momenteel is hij weer (even?) een aangenaam en zelfs aaibaar hondje, maar dat is al eerder gebeurd, dus we zetten ons schrap voor de volgende schrikperiode. Zoals Myriam ergens zei: dit jaar zullen we ons zeker niet vervelen.
Gelukkig komen er momenteel alleen volwassenen over de vloer, en bij geen daarvan krijgt Loeka ook maar de geringste kans om zijn wil op te leggen. Het helpt.

Schattig monster

We lazen zonet op de Kerselereveld-site over (I)Loeka en zijn 'pittigheid'.
Hij geeft inderdaad heel veel plezier, maar het is wél hard labeur om er een 'hond' van te maken. De hondenschool is hierbij een absolute must. Momenteel leert Loeka aan de lijn wandelen, en dat is volhouden - volhouden - volhouden, of dit schattig monster neemt weer de leiding. Op de hondenschool willen alle lesgevers met Loeka werken, omdat hij een geweldige uitdaging is.
En wat ook voorspeld was: hij is enorm leergierig, maar eens de aandacht weg (en dat kan al na een half uur) valt er niks meer mee aan te vangen.
Morgen komt er een luik in de deur, en dat zal hij geweldig vinden, want hij is niet liever dan buiten. De enkele warme dagen dat we met open deur konden waren voor Loeka een zegening.
Myriam en Walter, Loeka is een geweldige hond (nee: WORDT een geweldige hond) maar zijn karakter is een harde noot om te kraken. Binnen een jaar kijken we hier vrolijk op terug, dat weten we ook, maar momenteel weten we ook wat we in huis hebben. Spijt ? Geen moment !

Haendel met toegevoegde stem

Baasje Jan is organist maar moet af en toe één en ander op piano instuderen. Vandaag was het Haendel - op een vreselijk ontstemde piano, want die is recent verhuisd, maar de intentie telt. Loeka heeft het echter niet begrepen op Haendel of op piano in 't algemeen, want hij wil persé meezingen.Of Haendel het op prijs zou stellen blijft een vraag.
't Is 15 Mb in DIVX-kwaliteit, maar voor 'kunst' moet je wat over hebben.
Klik dus hier.

Stofzuiger kapot...hond repareren.

Met bovenstaande wat vreemde melding liet onze (Koerdische) poetsvrouw ons weten dat Loeka het stofzuigersnoer had doorgebeten. Er zijn erger dingen om te herstellen, maar het is duidelijk dat Loeka een tandjes-probleem heeft. Diepgevroren rubberen ringen moeten het leed wat helpen verzachten tot de nieuwe tanden er zijn. Zo wordt het beestje dan toch nog 'gerepareerd'.

Op bezoek

Op donderdag 4 maart gingen we met Loeka op bezoek bij Myriam en Walter in Berlaar. Tussen Loeka en Myriam en Walter was het enthousiasme groot, maar mama Bluey kende haar zoon niet meer en deed haar rechten gelden.
Er werden foto's gemaakt. Dit zijn de onze. Oh ja, we hebben er 2 bijgedaan van op de hondenschool, waar Loeka leert om naast zijn baasje te gaan zitten. Even hier klikken.

O, hoe lief

Vandaag in de grote Van Uytsel plantenzaak in Kontich geweest, en Loeka mocht mee. Een dikke karton in de kar, en daar heeft hij de hele tijd de charmeur uitgehangen. Hij is geaaid, gekriebeld, gewreven, aangestaard, bevraagd, en de tandjes bleven weg: alle fans konden rekenen op een knuffel en een likje. Waaw ! Volgende keer vraag ik daar geld voor, want vandaag had me dat een extra maandloon opgeleverd.
Is Loeka nu écht bijgedraaid, of levert hij ons een streek ? We treuren niet, want zijn puberteit zal ons nog zuur opbreken, zo zegt men. Maar dan is het grote vakantie en dan kunnen we hem eventueel in het bos vastgebonden aan een boom dumpen. (PS: grapje - Michel VDB: LOL).

Mirakels bestaan

Plots ! Een beter woord is er niet voor. Waar we al lang op wachten is letterlijk van de ene op de andere dag gebeurd: Loeka is veranderd van vervelend bijtmormel in een schattige, voorbeeldige, gezellige hond. We geloven onze ogen niet, maar onze vingers vinden het geweldig. Hout vasthouden, natuurlijk. Ofwel heeft Loeka ineens zijn plaats gevonden en aanvaard, ofwel is hij met een slinkse Shiba-truuk bezig - maar m.i. zijn hondjes dan misschien wel slim, maar lopen ze nog wel alleen en uitsluitend hun instincten achterna.
Deze verandering werd ook wel tijd, want zo stilaan was het niet leuk meer dat Loeka letterlijk NIKS mocht, en steeds werd terechtgewezen of onder onze knoet terechtkwam.
Ook de les vandaag verliep voorbeeldig. Morgen proberen we de plantenwinkel eens, of Loeka daar zijn huidige voorbeeldige zelf blijft.

Vrij als ... een shiba

Best lekker weer vandaag, dus Loeka aan de lijn en gaan wandelen. Er stond een beetje wind en die deed de blaadjes flink opwaaien, dus Loeka daar telkens achter. Hij is het gelukkigst als hij iets vindt (tak, blaadje, ...) want dan draagt hij het zo ver als mogelijk in zijn muil mee. En vandaag was er heel wat te vinden.
Ja, we weten dat pups niet te ver mogen wandelen, maar bij Loeka is er geen houden aan. Het zijn 4 km geworden over prachtige bospaadjes in een natuurgebied, en thuisgekomen was het nog niet genoeg geweest, want hij heeft nog bijna een uur in de tuin gespeeld. Momenteel ligt hij te knabbelen op een buffelhuiden staaf, en nu kun je hem écht een schatje noemen. Helaas zit er een duivel in, en dus heeft Loeka een sterke leiding nodig. Om eerlijk te zijn: het is niet altijd prettig steeds maar weer te moeten onderdrukken, want dan komen de menselijke gevoelens van 'ocharme' boven. Soms sluipt zelfs de twijfel binnen of er met Loeka niks mis is, maar dan verzekert de trainer ons dat Loeka geen enkel abnormaal gedrag vertoont, alleen heel normaal gedrag in soms extreme vorm. En dat is eruit te krijgen. Binnen een jaar zullen we met vermaak op deze periode terugkijken, zeggen we dan maar, als Loeka weer eens verplicht wordt zijn plaats te kennen. Af en toe haalt hij dan nog eens de Shiba-gil boven - we willen niet weten wat de buren dan denken.

NAAR SCHOOL !

Loeka gaat naar school en dat is nodig: hij zit in zijn plaatsbepalingsperiode en dat hebben we geweten. De hoofdtrainer heeft er zijn handen aan vol gehad, en het lesje moet volgende week worden overgedaan. Als Loeka geen zin heeft, dan...heeft hij geen zin, maar zo werkt het niet, dus hoe MOET toegeven, en dat kost oneindig veel moeite. Ook thuis gaat hij geregeld letterlijk onder de knoet, en dat houden we vol tot Loeka uiteindelijk afdruipt. Het worden zware weken.
Laat het daarom nog een gezegd zijn: van de keeshonden zijn de shiba's de moeilijkste, dus GA ERMEE NAAR SCHOOL of je eindigt met een dwingeland van een hond.

High Five

Al lang beloofd: het high five-filmpje. Ondertussen gaat Loeka naar de hondenschool en daar leert hij vanalles. Liefst van al zou hij zelf fotomodel worden, maar dat zien de baasjes wellicht niet zitten.

Wolf

We waren ervoor gewaarschuwd, en toen we gisteren tijdens 2 uren van zonneschijn wat gingen wandelen in Lier, kwamen we 10 mensen tegen waarvan er vier vragen hadden over Loeka: of het een wolf was. Natuurlijk, een gevaarlijke, een wilde, blijf minstens 2 meter uit de buurt.

Het volgende willen we ook écht wel kwijt: we gaan naar de hondenschool en dat begint met 3 lessen voor de baasjes. Myriam en Walter, wij hebben de ideale pup !Bij al wat er gezegd werd zaten wij te knikken als oude missie-spaarpotten.

En Loeka ? Veni, vidi, vici. Overal waar we komen, iedereen die bij ons komt. Maar 't is een wolf in schaapskleren, en wie dat beseft heeft aan Loeka een prachtige ervaring. Niet altijd makkelijk nu, maar we zijn ervan overtuigd dat Loeka een prachthond wordt waar we overal graag mee zullen gezien zijn. Daar moeten we dan nu wél enkele maanden hard aan werken, maar dat is zoooooooooooooooo leuk.

Het 'high five'-filmpje komt er aan. En misschien ook al 'Loeka dood', waarbij hij zich op zijn rug legt met de pootjes omhoog. 't Is soms een rotzakje, maar de 'will to please' is geweldig sterk.

5 kg en een oversized tennisbal

Sneeuw is leuk, vooral met een tennisbal. Een grote. Een héél grote.

Fantastisch gezelschap

Vandaag met Loeka en oma naar een meubelzaak geweest voor een relaxzetel voor oma. Loeka mocht mee. We zijn daar ruim een uur geweest en al die tijd heeft Loeka rustig toegekeken van op de arm. Toen we thuiskwamen heeft hij bijna evenlang door de tuin geraasd-gelukkig maar.
En ook nog dit. Hij kent de 'high five' ! Weldra een filmpje voor al de ongelovigen.

Een wolf in schaapskleren

Loeka is ingeschreven in de hondenschool. Hij ontmoette daar meteen al 2 oudgedienden (een Malamud van 7 jaar en een onbestemd ras uit het asiel) en dat klikte meteen.
Wat ons ooit gezegd werd over buitenkomen met Loeka is waar: een hartenkiller is het, want iedereen wil weten of hij een wolfje is. Ja, maar in schaapskleren.
Gisterenavond was het weer prijs, want Loeka kreeg zijn zin niet, en dat heeft gans de buurt mogen horen. Waarschijnlijk dachten ze dat we het beestje levend aan het villen waren. Twintig minuten heeft hij het volgehouden - en wij ook. Hoog tijd voor die school, want hij verveelt zich waarschijnlijk.

Oude liefde roest niet

Vandaag kwamen Myriam en Walter op bezoek en het was een overweldigend weerzien met Loeka, die zijn oorsprong nog lang niet vergeten is.
4,4 kg weegt hij nu, dat is dus zo'n kg. meer sinds hij het nest verliet. Een gezonde rakker.
Foto's zijn we vergeten te maken, al lag het toestel klaar. Er valt ook zoveel te vertellen en te vragen. Myriam en Walter brachten een emmer zand mee van hun plasweide om bij ons uit te strooien, want de huidige plasweide vindt Loeka totaal niet interessant.
En natuurlijk kregen we weer een massa praktische tips om de opvoeding van Loeka nog beter en makkelijker te maken.

Yes, I can

Loeka leert graag vanalles: kijk hier.

Zotte uren

Niks over Loeka. De uren die telkens bij een blogje staan lijken nergens op. 't is maar dat u 't weet.

Angel and demon

Loeka zoekt zijn plaats, en dat leidt soms tot machtsspelletjes. Vandaag echter gaf hij plots een strijd op (aandoen van leibandje) en sedert dat moment is het duiveltje een engeltje. Nee, we maken ons geen illusies, maar het is een hele geruststelling te weten dat er een engeltje in dit dominante pupje zit.

Groeien als kool

Loeka heeft vandaag inentingen gekregen. Het lijkt erop dat hij daar toch wat last van heeft. Eén ding is duidelijk: Loeka is fel bezig met een machtsstrijd, maar helaas zal hij die strijd verliezen. Zo hoort het ook, want eens hij zijn 'plaats' in onze 'roedel' kent zal hij een gelukkige hond zijn - en daar gaat het toch om.
Zitten en pootje geven begint aardig te lukken en ook wandelen aan de lijn gaat al vrij goed.
Oh ja, de titel ? Loeka weegt vandaag 4,15 kg, dat is dus +400 gram op 3 dagen. Een goed teken volgens de dierenarts en een bewijs van een goede fokker.
Zaterdag komen Myriam en Walter op bezoek, en daar kijken we echt wel naar uit. Benieuwd hoe Loeka gaat reageren. Er worden zeker foto's gemaakt en dan komen die ook hier.

Piano

Baasje Jan speelt piano, en het lijkt erop dat dit voor Loeka een nieuw geluid is. Hij is er niet gerust op en staat op een afstand met links en rechts draaiend kopje toe te kijken. Maar baasje Jan is heel enthousiast en dus komen we onder de piano zitten om uit te vinden waar die rare klank vandaan komt.
Hé, nog leuker: ik krijg een plaatsje op de eerste rij. Piano is tof !

Foto's.

Goedgekeurd

Zonet hebben we een bezoekje gebracht aan de dierenarts, kwestie van eens kennis te maken. Inentingen zijn voor volgende week.
En niet te geloven, maar toen we binnengingen zat daar iemand met een volwassen Shiba.

Vanaf nu zetten we de links naar foto's in de blog. Dit zijn de eerste:
12 januari
13 januari
14 januari

Nog dit: Loeka weegt momenteel 3.75 kg, dus hij gaat er goed op vooruit (+250 gr sedert hij bij ons is).

De laatste pups zullen nu bij Myriam en Walter weg zijn, dus het wordt daar heel stil. Maar misschien is dat ook een zegen, want wij hebben nu één druktemaker in huis en dat is al de moeite.
In elk geval wensen wij alle nieuwe baasjes veel succes en vooral veel plezier.
Loeka is een schat, maar één die een stevige en vaste hand nodig heeft. Dat zal met zijn nestgenoten niet anders zijn.

1ste avond in Sint-Katelijne-Waver

Op 12 januari 2010 komen we rond 7u 's avonds bij ons thuis aan na een dolle terugrit met Loeka.

Hij wou alles al eens direct verkennen.

De trap die onze living scheidt was al snel een complete verrassing want Loeka dook er in sneltreinvaart af en schrok heel erg na de landing.

En zoals beloofd al een paar foto's van die 1ste avond.