Hey broertje,
Mijn baasje Jan neemt me elke dag mee op een fietstocht van zo'n 5 km én tijdens de tocht krijg ik regelmatig te drinken. Té gek. I love it ! - ja, dat Engels heb ik in Slowakije opgepikt, want de baasjes hun Slowaaks lijkt nergens op. Ik kan zelfs al blaffen in 't Slowaaks, maar vertel dat niet aan mijn baasjes. Shiba's hebben zo hun geheimpjes, maar dat wist je al.
Jammer dat ik niet op de reünie was. See you next time.
Groetjes van Loeka
maandag 8 augustus 2011
vrijdag 5 augustus 2011
Op vakantie
Loeka's eerste buitenlandse reis werd een succes: met de mobilhome naar Weimar, Leipzig, Slowakije, Praag.
De eerste 2 dagen was hij wat nerveus, maar dan werd hij een voorbeeldhond die vooral de harten van jonge meisjes sneller liet slaan. Soms was de aandacht die hij kreeg oprecht vervelend: Is het een vos? Een wolf? Welk soort hond is dit?
Loeka was bij onze vrienden in Slowakije, maakte samen met ons en hen een reuze-wandeling, ging mee naar een folklorefestival - waar hij meer aandacht kreeg dan de groep op het podium, hij zat op de bus, reisde met ons met de metro (we stapten op aan station 'Luka'), en in Praag kregen we van een winkelier onze waren gratis mee als we Loeka bij hem achterlieten. Jawadde, maar nee dus.
Een verkoopster in Piestany (Slovaaks kuuroord) haalde er haar collega bij om Loeka te bewonderen. Myriam had ooit gelijk: met dit beest kom je NOOIT onopgemerkt buiten (baasje Jan vond al die jonge vrouwelijke aandacht geen enkel moment erg).
In de mobilhome lag Loeka tijdens het rijden tussen de chauffeur en de passagier in (op de grond), en 's nachts vond hij rust in zijn bench (één keer is hij er stiekem uitgekropen, want 's morgens lag hij op Lut haar voeten).
Hij heeft zelfs gespeeld met een 50 kg (té zware) labrador - al ging hij roemloos onderuit als deze zwaargewicht zich op hem gooide.
Als pup was Loeka een ondier, wanhoop, een ramp (volgens baasje Jan), maar nu is hij de beste maat ter wereld.
De eerste 2 dagen was hij wat nerveus, maar dan werd hij een voorbeeldhond die vooral de harten van jonge meisjes sneller liet slaan. Soms was de aandacht die hij kreeg oprecht vervelend: Is het een vos? Een wolf? Welk soort hond is dit?
Loeka was bij onze vrienden in Slowakije, maakte samen met ons en hen een reuze-wandeling, ging mee naar een folklorefestival - waar hij meer aandacht kreeg dan de groep op het podium, hij zat op de bus, reisde met ons met de metro (we stapten op aan station 'Luka'), en in Praag kregen we van een winkelier onze waren gratis mee als we Loeka bij hem achterlieten. Jawadde, maar nee dus.
Een verkoopster in Piestany (Slovaaks kuuroord) haalde er haar collega bij om Loeka te bewonderen. Myriam had ooit gelijk: met dit beest kom je NOOIT onopgemerkt buiten (baasje Jan vond al die jonge vrouwelijke aandacht geen enkel moment erg).
In de mobilhome lag Loeka tijdens het rijden tussen de chauffeur en de passagier in (op de grond), en 's nachts vond hij rust in zijn bench (één keer is hij er stiekem uitgekropen, want 's morgens lag hij op Lut haar voeten).
Hij heeft zelfs gespeeld met een 50 kg (té zware) labrador - al ging hij roemloos onderuit als deze zwaargewicht zich op hem gooide.
Als pup was Loeka een ondier, wanhoop, een ramp (volgens baasje Jan), maar nu is hij de beste maat ter wereld.
Abonneren op:
Posts (Atom)
