Loeka, autoweg-hond

Ik schreef eerder al over Loeka's gedrag in de auto. Op een autoweg is hij volkomen rustig - want dan ziet hij niks door de snelheid, maar op gewone wegen wil hij alles zien, en dus loopt hij op de achterbank heen en weer om toch maar niks te missen. En als we door een bos rijden is hij al helemaal niet meer te houden, want dan denkt hij waarschijnlijk dat we gaan uitstappen en wandelen.
Op terrasjes of op restaurant gedraagt hij zich voorbeeldig en merken andere gasten meestal nog niet eens op dat we een hond bijhebben. 't Is een Shiba: zou dat er iets mee te maken hebben ? (-:

Auto (3)

Dit blogje hoort eigenlijk voor het vorige, hoewel het er ook wat op aansluit. Ik schreef dat Shiba's iets nieuws heel snel oppikken. Dat geldt ook voor het autorijden waarover ik eerder berichtte: Loeka heeft nu door dat autorijden even normaal is als thuis op de sofa liggen, en de 2 maal 500 km naar en van Frankrijk waren geen enkel probleem meer. Aanvankelijk bleef hij nog rechtop zitten, maar omdat zoiets geen 500 km is vol te houden heeft hij er zich uiteindelijk letterlijk bij neergelegd. Bovendien ziet hij op een autostrade toch niks vanwege de snelheid, zodus.
Besluit: met een Shiba verveel je je nooit, én je blijft eraan werken.

Aanval

We namen Loeka mee naar ons huurhuisje in Normandië, gelegen op een groot domein. Eén van de grote labradors van de eigenares verdroeg waarschijnlijk geen andere hond (of onze Loeka verdroeg geen andere hond), en er kwam een hevige aanval van. Toen de andere hond Loeka beet had schreeuwde die zoals alleen Shiba's dat kunnen, en in paniek greep Jan in. Jan werd licht gebeten (een paar tandafdrukken) en Loeka kwam er goed vanaf, maar hij trok wel zijn linkerachterpoot in, die een stevige tandafdruk vertoonde. Een telefoontje met Myriam verzekerde ons dat er niks aan de hand was als Loeka er geen infectie aan overhield. Dat pootje had een blauwe plek die moest genezen. Twee dagen later hinkte Loeka nog steeds en wij zagen onze vakantie er al aanhangen, want wandelen werd erg moeilijk. Tot we merkten dat op trappen en bij hardlopen dat 'manke' pootje plots wél normaal dienst deed. Op twee dagen tijd had Loeka reeds een nieuwe gewoonte aangenomen, en als volleerde Drama-Queen vond hij op 3 pootjes lopen ook wel kunnen. Een halfuurtje heeft het ons gekost om Loeka op andere indeeën te brengen, en een wonderbaarlijke genezing tot stand te brengen. Shiba's zijn volleerde toneelspelers en komedianten, en ze pikken een gewoonte verbazend snel op.

Auto (2)

Vandaag is Myriam op bezoek geweest, en samen met Loeka hebben we een eind met de auto gereden. Het goede nieuws is dat wij niks fout doen. Loeka zit duidelijk graag in de auto, maar hij is er erg opgewonden over. Waarschijnlijk stappen wijzelf in de auto met de gedachte aan een zich fout gedragende Loeka, en uiteraard zetten we die gevoelens ongewild over op hem, waardoor hij extra nerveus wordt. Zodra hij zich misdraagt is ONMIDDELLIJK een lichte tik op zijn neus nodig, zonder commentaar. Ook een knabbelbeen in de auto kan helpen Loeka te kalmeren.
Loeka gaat mee met de auto op vakantie, dus we gaan er nu hard aan werken om dat zo vlot mogelijk te laten verlopen.

Auto

Loeka gedraagt zich als een welopgevoede hond, in alles. Hij luistert, wandelt braaf aan de lijn, we gaan ermee op restaurant (als honden binnenmogen) en dan merken de gasten niet eens dat we een hond bijhebben. Alleen in de auto gaat het mis, totaal, volledig. Myriam komt ons ter hulp, en dat is nodig, want dat we iets fout doen is duidelijk, alleen weten we niet wat. Myriam heeft ons al raad en tips gegeven per mail, maar Loeka heeft totaal niet door dat hij iets fout doet. In de auto stappen is geen probleem, in de auto zitten ook niet, de motor starten doet hem niets, maar zodra we één meter rijden begint hij te hijgen en even later piepend te janken. We zullen het al wel eens eerder gezegd hebben: gelukkig komt Loeka van een kweker waar je achteraf hulp van krijgt. We zijn benieuwd hoe dit afloopt. Wordt vervolgd.

Hondenweide

Het Vrijbroekpark in Mechelen heeft een grote hondenweide, en raar maar waar, we waren daar nog nooit geweest. Zondag 25 maart kwam het ervan, en het was een geweldige ervaring voor Loeka. Hij stapte de weide op zoals wij hem kennen: zelfbewust, wat arrogant en vooral héél dominant. Onmiddellijk werd hij omringd door zo'n 15 andere honden (waaronder een paar erg grote) en het was duidelijk dat hem de regels van de weide even snel maar kordaat werden uitgelegd. Gelukkig kenden we dit fenomeen van de uitzendingen van The Dog Whisperer en wisten we dat we ons geen zorgen moesten maken. Loeka probeerde nog even dominant te zijn, maar prompt kreeg hij 15 honden boven op zich. Nog geen drie minuten laten speelde hij de ziel uit zijn lijf, vooral met een schattige pittbul. Rollen en dollen.
Wij wisten al lang dat Loeka andere honden nodig heeft, dus volgende zondag gaan we opnieuw naar die hondenweide. Als Loeka nog iets moet leren is het vooral dat er nog andere honden zijn, en die vindt hij daar.

Blijven proberen

Loeka luistert heel erg goed - naar ons. Onze zoon dacht dat het bij hem ook zou lukken, maar Loeka stak hem voorbij en ging er met zijn gebruikelijke rotvaart vandoor. Onze zoon heeft er zo'n 3 km achteraangehold en Loeka te pakken gekregen toen die een plasje deed (zucht van opluchting).
Wij vrezen dat dit wegloopgedrag in het beest zit ingebouwd. Altijd oppassen dus.