O, hoe lief

Vandaag in de grote Van Uytsel plantenzaak in Kontich geweest, en Loeka mocht mee. Een dikke karton in de kar, en daar heeft hij de hele tijd de charmeur uitgehangen. Hij is geaaid, gekriebeld, gewreven, aangestaard, bevraagd, en de tandjes bleven weg: alle fans konden rekenen op een knuffel en een likje. Waaw ! Volgende keer vraag ik daar geld voor, want vandaag had me dat een extra maandloon opgeleverd.
Is Loeka nu écht bijgedraaid, of levert hij ons een streek ? We treuren niet, want zijn puberteit zal ons nog zuur opbreken, zo zegt men. Maar dan is het grote vakantie en dan kunnen we hem eventueel in het bos vastgebonden aan een boom dumpen. (PS: grapje - Michel VDB: LOL).

Mirakels bestaan

Plots ! Een beter woord is er niet voor. Waar we al lang op wachten is letterlijk van de ene op de andere dag gebeurd: Loeka is veranderd van vervelend bijtmormel in een schattige, voorbeeldige, gezellige hond. We geloven onze ogen niet, maar onze vingers vinden het geweldig. Hout vasthouden, natuurlijk. Ofwel heeft Loeka ineens zijn plaats gevonden en aanvaard, ofwel is hij met een slinkse Shiba-truuk bezig - maar m.i. zijn hondjes dan misschien wel slim, maar lopen ze nog wel alleen en uitsluitend hun instincten achterna.
Deze verandering werd ook wel tijd, want zo stilaan was het niet leuk meer dat Loeka letterlijk NIKS mocht, en steeds werd terechtgewezen of onder onze knoet terechtkwam.
Ook de les vandaag verliep voorbeeldig. Morgen proberen we de plantenwinkel eens, of Loeka daar zijn huidige voorbeeldige zelf blijft.

Vrij als ... een shiba

Best lekker weer vandaag, dus Loeka aan de lijn en gaan wandelen. Er stond een beetje wind en die deed de blaadjes flink opwaaien, dus Loeka daar telkens achter. Hij is het gelukkigst als hij iets vindt (tak, blaadje, ...) want dan draagt hij het zo ver als mogelijk in zijn muil mee. En vandaag was er heel wat te vinden.
Ja, we weten dat pups niet te ver mogen wandelen, maar bij Loeka is er geen houden aan. Het zijn 4 km geworden over prachtige bospaadjes in een natuurgebied, en thuisgekomen was het nog niet genoeg geweest, want hij heeft nog bijna een uur in de tuin gespeeld. Momenteel ligt hij te knabbelen op een buffelhuiden staaf, en nu kun je hem écht een schatje noemen. Helaas zit er een duivel in, en dus heeft Loeka een sterke leiding nodig. Om eerlijk te zijn: het is niet altijd prettig steeds maar weer te moeten onderdrukken, want dan komen de menselijke gevoelens van 'ocharme' boven. Soms sluipt zelfs de twijfel binnen of er met Loeka niks mis is, maar dan verzekert de trainer ons dat Loeka geen enkel abnormaal gedrag vertoont, alleen heel normaal gedrag in soms extreme vorm. En dat is eruit te krijgen. Binnen een jaar zullen we met vermaak op deze periode terugkijken, zeggen we dan maar, als Loeka weer eens verplicht wordt zijn plaats te kennen. Af en toe haalt hij dan nog eens de Shiba-gil boven - we willen niet weten wat de buren dan denken.

NAAR SCHOOL !

Loeka gaat naar school en dat is nodig: hij zit in zijn plaatsbepalingsperiode en dat hebben we geweten. De hoofdtrainer heeft er zijn handen aan vol gehad, en het lesje moet volgende week worden overgedaan. Als Loeka geen zin heeft, dan...heeft hij geen zin, maar zo werkt het niet, dus hoe MOET toegeven, en dat kost oneindig veel moeite. Ook thuis gaat hij geregeld letterlijk onder de knoet, en dat houden we vol tot Loeka uiteindelijk afdruipt. Het worden zware weken.
Laat het daarom nog een gezegd zijn: van de keeshonden zijn de shiba's de moeilijkste, dus GA ERMEE NAAR SCHOOL of je eindigt met een dwingeland van een hond.

High Five

Al lang beloofd: het high five-filmpje. Ondertussen gaat Loeka naar de hondenschool en daar leert hij vanalles. Liefst van al zou hij zelf fotomodel worden, maar dat zien de baasjes wellicht niet zitten.

Wolf

We waren ervoor gewaarschuwd, en toen we gisteren tijdens 2 uren van zonneschijn wat gingen wandelen in Lier, kwamen we 10 mensen tegen waarvan er vier vragen hadden over Loeka: of het een wolf was. Natuurlijk, een gevaarlijke, een wilde, blijf minstens 2 meter uit de buurt.

Het volgende willen we ook écht wel kwijt: we gaan naar de hondenschool en dat begint met 3 lessen voor de baasjes. Myriam en Walter, wij hebben de ideale pup !Bij al wat er gezegd werd zaten wij te knikken als oude missie-spaarpotten.

En Loeka ? Veni, vidi, vici. Overal waar we komen, iedereen die bij ons komt. Maar 't is een wolf in schaapskleren, en wie dat beseft heeft aan Loeka een prachtige ervaring. Niet altijd makkelijk nu, maar we zijn ervan overtuigd dat Loeka een prachthond wordt waar we overal graag mee zullen gezien zijn. Daar moeten we dan nu wél enkele maanden hard aan werken, maar dat is zoooooooooooooooo leuk.

Het 'high five'-filmpje komt er aan. En misschien ook al 'Loeka dood', waarbij hij zich op zijn rug legt met de pootjes omhoog. 't Is soms een rotzakje, maar de 'will to please' is geweldig sterk.

5 kg en een oversized tennisbal

Sneeuw is leuk, vooral met een tennisbal. Een grote. Een héél grote.