Vrij als ... een shiba

Best lekker weer vandaag, dus Loeka aan de lijn en gaan wandelen. Er stond een beetje wind en die deed de blaadjes flink opwaaien, dus Loeka daar telkens achter. Hij is het gelukkigst als hij iets vindt (tak, blaadje, ...) want dan draagt hij het zo ver als mogelijk in zijn muil mee. En vandaag was er heel wat te vinden.
Ja, we weten dat pups niet te ver mogen wandelen, maar bij Loeka is er geen houden aan. Het zijn 4 km geworden over prachtige bospaadjes in een natuurgebied, en thuisgekomen was het nog niet genoeg geweest, want hij heeft nog bijna een uur in de tuin gespeeld. Momenteel ligt hij te knabbelen op een buffelhuiden staaf, en nu kun je hem écht een schatje noemen. Helaas zit er een duivel in, en dus heeft Loeka een sterke leiding nodig. Om eerlijk te zijn: het is niet altijd prettig steeds maar weer te moeten onderdrukken, want dan komen de menselijke gevoelens van 'ocharme' boven. Soms sluipt zelfs de twijfel binnen of er met Loeka niks mis is, maar dan verzekert de trainer ons dat Loeka geen enkel abnormaal gedrag vertoont, alleen heel normaal gedrag in soms extreme vorm. En dat is eruit te krijgen. Binnen een jaar zullen we met vermaak op deze periode terugkijken, zeggen we dan maar, als Loeka weer eens verplicht wordt zijn plaats te kennen. Af en toe haalt hij dan nog eens de Shiba-gil boven - we willen niet weten wat de buren dan denken.