Aan broertje Kaji

Hey broertje,

Mijn baasje Jan neemt me elke dag mee op een fietstocht van zo'n 5 km én tijdens de tocht krijg ik regelmatig te drinken. Té gek. I love it ! - ja, dat Engels heb ik in Slowakije opgepikt, want de baasjes hun Slowaaks lijkt nergens op. Ik kan zelfs al blaffen in 't Slowaaks, maar vertel dat niet aan mijn baasjes. Shiba's hebben zo hun geheimpjes, maar dat wist je al.

Jammer dat ik niet op de reünie was. See you next time.

Groetjes van Loeka

Op vakantie

Loeka's eerste buitenlandse reis werd een succes: met de mobilhome naar Weimar, Leipzig, Slowakije, Praag.

De eerste 2 dagen was hij wat nerveus, maar dan werd hij een voorbeeldhond die vooral de harten van jonge meisjes sneller liet slaan. Soms was de aandacht die hij kreeg oprecht vervelend: Is het een vos? Een wolf? Welk soort hond is dit?

Loeka was bij onze vrienden in Slowakije, maakte samen met ons en hen een reuze-wandeling, ging mee naar een folklorefestival - waar hij meer aandacht kreeg dan de groep op het podium, hij zat op de bus, reisde met ons met de metro (we stapten op aan station 'Luka'), en in Praag kregen we van een winkelier onze waren gratis mee als we Loeka bij hem achterlieten. Jawadde, maar nee dus.

Een verkoopster in Piestany (Slovaaks kuuroord) haalde er haar collega bij om Loeka te bewonderen. Myriam had ooit gelijk: met dit beest kom je NOOIT onopgemerkt buiten (baasje Jan vond al die jonge vrouwelijke aandacht geen enkel moment erg).
In de mobilhome lag Loeka tijdens het rijden tussen de chauffeur en de passagier in (op de grond), en 's nachts vond hij rust in zijn bench (één keer is hij er stiekem uitgekropen, want 's morgens lag hij op Lut haar voeten).

Hij heeft zelfs gespeeld met een 50 kg (té zware) labrador - al ging hij roemloos onderuit als deze zwaargewicht zich op hem gooide.
Als pup was Loeka een ondier, wanhoop, een ramp (volgens baasje Jan), maar nu is hij de beste maat ter wereld.

Geen nieuws is goed nieuws

De blogjes minderen, en dat is normaal. Loeka is een gezonde, levendige en volwassen Shiba geworden. Nee, dat zeg ik fout: hij is een schat waar iedereen dol op is. Na de hondenschool heeft vooral Lut er hard aan gewerkt, en sedert enkele weken gaat Jan elke dag met Loeka zo'n 5 km fietsen of neemt Lut hem mee op haar joggings. Loeka heeft die uitstapjes nodig, want ook al kan hij de dag door in en uit en door de tuin rennen, hij heeft energie te over. Andere honden tegenkomen is niet altijd makkelijk voor hem, maar voor de rest doet hij precies wat van hem gevraagd of verwacht wordt. Af en toe komt zijn dominantie nog eens boven en eist hij dat we met hem spelen, maar zonder één woord of gebaar winnen de baasjes altijd. 't Kan even duren, Loeka is immers een Shiba. We kijken uit naar een black and tan teefje als 2de Shiba. Tja, Myriam had ons gewaarschuwd: eens een Shiba, altijd een Shiba. Je wordt verliefd op dat ras.

Met de trein naar Oostende

Een week vakantie na nieuwjaar komt in het onderwijs niet zo vaak voor, dus namen we Loeka mee voor een dagje Oostende. Bovendien kan het tijdens de kerstvakantie voor een spotprijs.
Het strand is geweldig, maar water is Loeka zijn ding niet (dat wisten we al). En dat hij tijdens een winkelbezoek hartenbreker speelt wisten we ook al. De trein was nieuw voor hem, maar eens de eerste indrukken verwerkt lag Loeka rustig op de grond of zat hij op zijn dekentje naast ons.